Na enkele jaren op rij naar allerlei steden op vakantie te zijn geweest wilde ik eens een andere vakantie. Maar dan wel een reis in combinatie met mijn grote hobby, fotograferen.
Na wat zoeken kwam ik bij de Faeröer eilanden uit. Maar dit bleek een vrij dure onderneming te zijn om daar per boot of vliegtuig te komen. Een combinatie trein/vliegtuig of auto/boot etc. was ook geen goedkope oplossing.
Daarnaast zou een georganiseerde fotoreis erg makkelijk zijn, boeken en je hoeft niet meer op zoek naar de mooiste plekjes en meteen een gids mee.
Na allerlei websites bezocht te hebben, van fotoreizen naar IJsland, Bulgarije, België kwam ik uit bij een fotoreis naar Noorwegen toe.
Een georganiseerde fotoreis van 8 dagen naar de hoogvlaktes van Dovre in Noorwegen.
Waarbij een grote kans op het zien van wild en muskusossen. Maar ook de herfstkleuren, aangezien de herfst daar al eerder begint dan in Nederland.
Snel geboekt en na een enthousiaste mail als bevestiging was het wachten tot 7 september.
De laatste week mijn fotocamera goed gecontroleerd, objectieven ook. Snel wat spullen besteld aangezien er regen voorspeld werd.
Op vrijdag 7 september al om 07:32 uur de trein naar Nunspeet, aangezien we daar zouden vertrekken per auto naar Noorwegen toe.
Na een treinreis van ruim 2 uur kwam ik aan in Nunspeet waar ik opgepikt werd door Maas van de Ruitenbeek (de fotograaf en organisator van de fotoreis) samen met de andere reisgenoten.
Er volgde nog een tussenstop in Zwolle om iemand op te pikken en daarna ging de reis richting Frederikshavn, Denemarken.
Na ongeveer 900 km rijden kwamen we ruim op tijd aan in Frederikshavn.
De overtocht van Frederikshavn, Denemarken naar Göteborg, Zweden toe zou ongeveer 3 uur in beslag nemen. Een mooie kans om de benen te strekken en wat te slapen.
Het geeft een apart gevoel die stabilisatoren onder de boot. Wanneer de boot meedeint met de golven wordt de boot als het ware afgeremd in de golven.
Na de overtocht was het nog 650 km rijden naar Furuhaugli. De plek waar we gedurende week zouden verblijven.
Opvallend was dat we gedurende de reis in Duitsland bij elkaar meer dan 100 reeën hebben gezien! Daarnaast zagen we in de buurt van onze verblijfplaats een vos, maar nog mooier was dat we al meteen elanden in het moeras zagen staan recht voor onze verblijfplaats.
Nadat we onze spullen uitgepakt hadden, gingen we het gebied verkennen en meteen konden we al gaan genieten van het geweldige landschap!
Er waren nog geen muskusossen te zien, maar dat zou die week zeker wel gaan gebeuren. Al bleek dat nog moeilijker dan verwacht.
Tegenover onze verblijfplaats, Furuhaugli Turisthytter, lag een groot moeras en had je een geweldig uitzicht over Rondane en aan de andere kant Dovrefjell-Sunndalsfjella.
Om geen tijd te verliezen dus maar meteen met de auto het gebied in en foto’s maken! Wat meteen opviel was het rendiermos, overal waar je keek zag je het groeien.
Het heeft zo’n vreemde kleur, het is niet wit, niet grijs, niet groen, maar van alles een beetje.
Die avond lekker op tijd naar bed toe, want iedereen was op van de lange reis.
De eerste morgen in Noorwegen werden we verrast door het feit dat er sneeuw lag!
De volgende dag zijn we vanaf het “viewpoint Snøhetta” gereden.
Na een klim van een uur kom je uit bij een kijkhut. In de kijkhut heb je door een glazenwand overzicht over de berg Snøhetta en het gebied rondom de berg.
De Snøhetta is 2286 meter hoog! Een van de hoogste bergen van Noorwegen.
Tijdens de wandeling naar de kijkhut, liepen we letterlijk door de wolken op ongeveer 1500 meter hoogte.
Helaas was er geen muskusos in de omgeving te bekennen, dus zijn we afgedaald naar het dal en dan richting de militaire tolweg. Daar waren in het verleden vaak de muskusossen te vinden.
Onderweg kwamen we uitwerpselen tegen van een vos, rendier en muskusossen.
De uitwerpselen van de muskusossen leken nog relatief vers te zijn. Maar in de wijde omtrek was geen muskusos te bekennen.
In het dal kwamen we bij een ven uit, waar het ijs op stond.
Maar ook viel me meteen op hoeveel bekertjesmos er overal te vinden is. Iets waar je in Nederland goed voor moet zoeken, stond hier in dit gebied massaal te groeien.
Na deze prachtige wandeling zijn we richting de E6 gereden, waar we bij een beek zijn gaan zitten aangezien iemand er een waterspreeuw gezien had.
Na enkele minuten kwam de waterspreeuw al aanvliegen en konden we deze vogel ook vastleggen.
Na een prachtig uitzicht op de Snøhetta en omgeving en de waterspreeuw was er alweer een einde gekomen aan de dag.
De dag erop zijn we door het gebied van Rondane gereden. Daar heb je tolwegen waar je in een soort van huisje een envelop moet vullen en dan moet je een briefje pakken met daarop een nummer. Zo kunnen ze indien nodig controleren wat je in de envelop hebt gedaan.
Deze tolwegen zijn zeker de moeite waard! Je komt vrijwel niemand tegen en het is zo uitgestrekt dat je kilometers ver weg kunt kijken.
Onderweg werd goed duidelijk dat hier de herfst al volop bezig was. De berken hadden al gele bladeren en sommige bomen al bruine bladeren.
Gelukkig konden we halverwege de tolweg stoppen want het licht was zo geweldig. Meer dan een uur lang waren er Jacobsladders te zien! Daarnaast stonden er diverse mossen en planten in bloei en iemand had zelfs een mierenhoop gevonden.
De tolweg kwam ook in een bosgebied waar veel Taigagaaien zitten, maar ook hier erg veel rendiermos.
Stronken zaten er vol met allerlei soorten mos, meestal bekertjesmos. Het leek net een levende kerstkaart als je rond om je heen keek.
Na deze al erg prachtige tolweg, hebben we een andere tolweg genomen. Het fraaie was dat deze tolweg doodliep zodat we al goed konden bekijken welke plekken we vast wilden gaan leggen met onze fotocamera’s.
Door de erg donkere wolken en de bizarre kleuren van het rendiermos en andere mossen en planten krijg je soms erg fraaie foto’s.
En ook hier overal was er rendiermos, maar ook een plant wat lijkt op veenmos, maar erg mooi rood gekleurd was. Wat erg opvallend is tussen de grauwe kleuren.
Maar ook hier was weer bekertjesmos te vinden. Dit maal met die kenmerkende rode kleuren aan de bovenkant.
Na deze fraaie tolwegen en landschappen was er alweer een einde gekomen aan deze dag.
De volgende dag zijn we met de bus vanaf Hjerkinnhus Hotel naar Snøheim gegaan, aangezien de militaire weg gesloten is in verband met het opruimen van explosief materiaal.
Helaas regende het, maar toen we bij Snøheim arriveerden stopte het gelukkig met regenen.
Op een hoogte van ongeveer 1500 meter staat er een café/restaurant en volgens mij kun je er ook nog overnachten.
Een ideale plek om op te warmen en daarna een mooie wandeltocht te maken door het gebied.
Volgens de eigenaar van het café waren er laatst nog muskusossen in de buurt van zijn café gezien. Dus de kans was erg groot dat wij er ook zouden zien!
De naam Snøheim is zeker niet verkeerd gekozen, want er lag nog een dik pak sneeuw op sommige plekken in de omgeving.
Na een wandeltocht van een half uur over stenen zagen we inderdaad de muskusossen staan.
Iedereen was erg verheugd om deze dieren in het wild te zien! Vooral omdat het gebied erg groot is waar ze leven, maar ook omdat er nog maar 270 stuks van in het wild leven in Noorwegen.
Onlangs zijn er ongeveer 30 stuks overleden aan de gevolgen van een longontsteking.
Opvallend is dat zodra de beesten ons zagen ze de jonge muskusossen beschermden door er omheen te gaan staan.
Maar nadat we rustig gingen zitten met onze fotocamera’s zag je dat de muskusossen ook rustig werden en zelfs allemaal gingen zitten of liggen.
Gelukkig mocht ik van iemand anders een 500mm objectief lenen, zodat ik de muskusossen nog beter op de foto kon krijgen.
Aangezien het nog redelijk weer was ondanks de voorspellingen zijn we terug gegaan naar Snøheim en van daaruit een wandelroute genomen waar nog meer muskusossen te zien zouden zijn.
Maar al snel begon het te regenen en nog meer regenen. Zelfs hagel, ijsregen en sneeuw. Nadat we goed en wel 45 minuten onderweg waren, zijn we omgedraaid aangezien het zo hard bleef regenen en iemand zijn schoenen toch niet waterdicht bleken te zijn. Omdat het zoveel regende was het ook niet mogelijk om foto’s te maken.
Erg jammer, want het was een bizarre omgeving, alleen maar stenen, geen enkele boom of plant te bekennen!
Terug bij Snøheim bleek dat de bus pas om half 7 ‘s avonds weer zou vertrekken. We zouden dan nog 4 uur lang moeten wachten. Volgens de eigenaar van het café bij Snøheim zouden we ook te voet naar beneden kunnen lopen.
Gelukkig begon het al snel te stoppen met regenen en kwam er een schitterende regenboog tevoorschijn.
Halverwege de route kwamen we een slagboom tegen met een man die er zat te wachten. Het bleek een wachthuisje te zijn en we kregen te horen dat vanwege het explosiegevaar we niet verder mochten lopen.
We moesten wachten tot de bus van half 7 zou komen. Alsnog hebben we 2 uur lang moeten wachten.
Maar gelukkig was het erg gezellig met veel humor en grappen!
Na de busrit was ook deze dag weer aan een eind gekomen.
De laatste volle dag in het gebied zijn we met de auto naar Kongsvold gereden en van daaruit richting Snøheim gewandeld. Na een flinke klim hoog door bosrijk gebied, waarbij de sneeuwhoenders over kwamen vliegen en diverse libellen op het pad lagen te zonnebaden, kwamen we weer op de hoogvlakte uit.
Volgens Maas zouden in het dal bij deze hoogvlakte grote groepen muskusossen moeten zitten, althans dat was de afgelopen jaren nog altijd zo geweest.
Helaas was er geen enkele muskusos te zien, maar los daarvan was het weer een schitterende omgeving.
Waarbij je in de verte Snøhetta zag liggen.
We hebben nog enkele muskusossen gezien, om aan te geven hoe moeilijk ze te zien zijn als ze ver weg staan, geeft onderstaande foto weer.
Op de terugweg weer diverse planten gezien, lees hiervoor mijn speciale blog over de flora in dit gebied.
De rest van de groep was helemaal op door de wandeling, maar ik had nog genoeg energie om een uur lang wat foto’s te maken op het terrein van de camping.
De ondergaande zon zorgde voor een mooi licht op de berken die vol met gekleurde bladeren staan.
Ook een huisje zag er super uit met de ondergaande zon en de donker wordende lucht.
Op de dag van vertrek werden we wederom verrast met sneeuw!
Via een omweg door het gebied genaamd Jotunheimen, in dit gebied liggen de hoogste bergen van Noorwegen.
In dit gebied kom je ook soort van fjorden tegen. Officieel zijn het geen fjorden aangezien het water niet in rechtstreekse verbinding met de zee staat, maar ze zijn qua uiterlijk wel identiek aan fjorden.
Al rijdende door het gebied zagen we heel veel rendieren staan, dus meteen gestopt en het bleek om een soort fuik te gaan waar de rendieren naar toe gedreven worden.
Aan de overkant van de straat was een heuse rendierslachterij.
Doordat de rendieren vel hebben op hun geweien en bij elkaar worden gedreven stoten ze het vel van hun gewei en wat je dan krijgt te zien zijn bebloede geweien.
Het is bizar om te zien dat naast de slachterij de rendierhuiden lagen te ‘drogen’ en ondertussen zie je een grote groep rendieren met allemaal bebloede geweien staan.
Onderweg kwamen we nog schitterende uitzichten tegen.
Helaas was het alweer tijd om aan de lange rit naar Göteborg te beginnen en na de bootreis van Frederikshavn naar Nunspeet te rijden.
Een keer heb ik en iemand anders een soort verticale groenen flitsen ‘s avonds gezien, volgens Maas was dat het poollicht, maar dan de zwakke variant. Helaas hebben we niet de variant gezien waarbij de hele lucht oplicht met groene kleuren.
Het was een erg mooie reis, soms werd je letterlijk stil van het zien van het landschap. Dat het zo wijds kan zijn zonder iemand of iets tegen te komen.
Maar het was ook super om de muskusossen gezien te hebben en planten die in Nederland zeldzaam zijn, die daar als onkruid groeien.
Alle foto’s van deze fotoreis kun je hier vinden.
Het wordt nog moeilijk kiezen welke fotoreis ik volgend jaar ga doen, maar dat het een fotoreis wordt, staat nu al vast!
