In oktober 2012 was er een oproep op de Facebook pagina van Landschap vzw om je in te schrijven om dassen en bevers te kijken.
Zo’n kans kon ik niet laten liggen en gisteravond was het dan eindelijk zover!
Voor we op zoek gingen naar de bevers en dassen zijn we nog eerst gaan wandelen door het gebied. Het gebied, Plateau des tailles, is een speciaal gebied aangezien het grotendeels meer dan 600 meter boven zeeniveau ligt. Het hoogste punt van het gebied ligt ter hoogte van Baraque de Fraiture met 652 meter ten opzichte van zeeniveau. (hoogste punt van België is 694 meter).
Helaas moest de wandeling tijdelijk uitgesteld worden door enkele onweersbuien.
Maar uiteindelijk klaarde het weer op en hebben we de helft van de wandeling kunnen lopen.
Vanaf de N89 loop je meteen het gebied in en al vrij snel kom je bij een hoge uitkijktoren. Daarbij heb je goed uitzicht over het gebied wat nu nog vrij saai lijkt te zijn aangezien het dicht gegroeid was maar nu weer ‘open’ gemaakt is zodat het weer een veengebied kan zijn.
Dat je door een veengebied wandelt kun je goed zien aan de grote hoeveelheden veenbessen en wollegras.
Maar de in België (en Nederland ook) zeer zeldzame zevenster kwam ik tegen!
Na de wandeling zijn we richting Baraque de Fraiture gegaan om te verzamelen en uiteindelijk gingen we met een groep van 16 personen en een gids richting Tailles.
Daar moesten we de auto parkeren en na een korte wandeling kwamen we bij een plek uit waar de bevers zich zichtbaar goed uitgeleefd hadden.
Jammer genoeg was er geen bever te zien, maar in de verte zagen we wel een vos over het veld rennen.
Na nog een korte wandeling inclusief beklimming over een recent gekapt bos kwamen we aan bij de schuilhut.
Het was flink zweten geblazen in de schuilhut, met 17 personen dicht op elkaar en een goed afgesloten hut.
We moesten letterlijk een uur muisstil zijn voor de dassen tevoorschijn kwamen.
Vanuit de schuilhut kon je namelijk de burcht zien liggen en de gids maakte een sissend geluid zodra er een das tevoorschijn kwam.
Iedereen was opgelucht dat ze niet voor niks zo stil zaten en enorm zaten te zweten vanwege de warmte in de hut.
De das kwam steeds dichterbij en op den duur kon iedereen in de schuilhut de das zien.
Om de das niet af te schrikken met het geklik van mijn camera en toch mooi vast te kunnen leggen heb ik twee filmpjes gemaakt.
Er zit wat ruis in de filmpjes aangezien het al negen uur ’s avonds was en niet erg licht meer was.
In de verte kwam er nog een tweede das aan, jammer genoeg kwam die das niet dichterbij en nadat er meer dan een kwartier geen das meer te zien was besloot de gids om met de groep de schuilhut weer te verlaten.
Helaas was het niet mogelijk om via dezelfde weg terug te lopen aangezien de dassen daar zouden zitten en we ze zouden verstoren.
Maar de andere route terug naar de auto was ook erg mooi!
Het was een mooie dag om zo ‘ver weg’ te zijn terwijl het maar 170 km van Eindhoven ligt. Zeker de moeite waard om vaker richting de Ardennen te reizen om van al dat moois te genieten!
