Precies 36 uur geleden kwam ik na 40 km lopen bij het Humanity House in Den Haag aan.
Na vorig jaar al enkele mensen gesponsord te hebben, was het enigszins logisch om dit jaar zelf ook mee te lopen met de Nacht van de Vluchteling. Vooral ook omdat ik steeds grotere afstanden liep en 40 km dan weer een nieuwe mijlpaal zou worden.
Download hier de route
Begin januari heb ik me opgegeven en uiteindelijk heb ik een totaal van € 176,55 bij elkaar opgehaald aan sponsorgeld!
Na diverse keren samen met Lilith getraind te hebben, was het donderdag zover! Het was best spannend, want ik heb nog nooit met zo’n grote groep gelopen en hoe zou het zijn om ‘s nachts te lopen en dan ook nog 40 km.
Rond half twaalf mijn knipkaart opgehaald bij LP2 met nummer 780 en richting de Erasmusbrug gelopen waar burgemeester Aboutaleb iets na 00:00 uur het startsein gaf voor de sponsorloop.
Gelukkig liepen we vrij vooraan in de stoet en zo konden we een mooi wandeltempo aanhouden. Afgelopen maanden heb ik voornamelijk wandelingen gemaakt door bossen en heidevelden. Oftewel, niet over verhaarde wegen. Dus het liep zo makkelijk (verharde weg) dat het simpel was om een vlot tempo erin te houden.
Even voor 3:00 uur kwamen we al aan bij het eerste rustpunt; tennisvereniging TOEG. Na een broodje, kopje thee en sokken wissel (droge sokken zijn goed om geen blaren te krijgen) weer verder gelopen.
Een klein stuk na het eerste rustpunt kwamen we al het 15 km bord tegen
Klokslag 4:00 uur zagen we de eerste lichtstralen van de zon, al kwam de zon pas anderhalf uur later echt op.
Iets na 4:00 uur kwamen we ook al het 20 km bord tegen. Oftewel na minder dan 4 uur lopen waren we al op de helft!
Na een vrij lange weg richting Delfgauw voel je mentaal wel even een kleine klap. Want rechte stukken zijn goed voor een flink wandeltempo, maar zorgen wel voor minder afleiding en lijk je niet zo snel te lopen als je heel lang hetzelfde uitzicht hebt.
Maar na een flesje drinken en even de schoenen uit te hebben gehad is het een kwestie van gewoon weer doorlopen.
Rond 5:30 uur kwamen we het 25 km bord tegen en net voor het bord hadden ze een heuse rookmachine neergezet met speakers met geluiden van schoten.
Alsof je even door oorlogsgebied loopt.
Klokslag 6:00 uur liepen we in het centrum van Delft en waren bijna bij Sociëteit Phoenix, waar waarschijnlijk de laatste gasten net wegwaren. Want het rook nog naar bier en de vloer lag nog vol kapotte glazen.
Om 6:45 uur kwamen we alweer het 30 km bord tegen in Rijswijk.
Bij de laatste stop een ijsje gegeten en toen kwamen de laatste 7 kilometer.
De kilometers leken opeens langer te zijn dan voorheen. Vooral ook doordat het nu volop licht was en niet alles simpelweg aan je voorbij gaat.
Om 8:00 uur kwamen we het 35 km bord tegen en dan weet je nog dat je een uur moet lopen.
Gelukkig staat vanaf 5 kilometer voor het einde elke kilometer aangegeven.
De kilometers lijken dan nog langer, maar als je kijkt hoeveel minuten je over een kilometer hebt gelopen dan loop je toch gewoon op normaal tempo door.
De laatste paar kilometer begon er toch een blaar op te zetten op mijn linker- en rechtervoet. Maar met nog een paar kilometer te gaan is het gewoon verstand op nul en doorlopen.
De teksten die op de stoep waren gekrijt, zijn een goede motivatie. Want iedereen begint steeds meer omlaag te kijken op het einde van de sponsorloop in plaats van met opgeheven hoofd rond te kijken.
Zoals “Nog twee straten en dan ben je er!”.
Uiteindelijk ben je bij de finish en krijg je een stevige knuffel van een enorme knuffel en krijg je een medaille omgehangen.
Als afsluiting krijg je een lekker ontbijtje, tijd om de schoenen uit te doen en even bij te komen van alle kilometers lopen.
Uiteindelijk heb ik de route van 40 km in iets minder dan 9 uur gelopen inclusief pauzes.
Het was leuk om te zien dat er heel veel jonge mensen meeliepen tijdens deze sponsorloop! Je loopt niet zomaar mee, want je moet sponsors zoeken en daarnaast ook nog 40 km lopen.
Deze sponsorloop is natuurlijk niet te vergelijken met wat echte vluchtelingen moeten doorstaan als ze op de vlucht zijn. Die krijgen niet onderweg om de 10 km eten en drinken aangeboden. Daarnaast hebben ze niet een route die ze simpelweg kunnen volgen en kunnen ze niet ongehinderd overal lopen.
Ik denk dan ook dat je de doelen wat meer los van elkaar moet zien; door mijn deelname heeft Stichting Vluchteling € 176,55 gekregen en door een van de vele wandelaars te zijn was er veel media aandacht voor de sponsorloop – ik heb mijn persoonlijke ‘record’-afstand verlegd door 40 km te lopen.
Hopelijk brengt het eerste doel iets goed voor de mensen in Syrië die het hard nodig hebben! Want mijn persoonlijke doel is daar niets bij vergeleken met het leed van de mensen in Syrië of die Syrië hebben moeten ontvluchten!
Ik wil iedereen bedanken die mij gesponsord heeft! Jullie donatie heeft mij extra gemotiveerd om de 40 km te lopen! Volgend jaar ben ik weer van de partij!
