Op de grens met Nederland en Duitsland ten zuiden van de Meinweg loopt de Rode beek. Deze beek vormt de grens tussen beide landen.
Download hier de route
Vanaf bushalte Meinweg in Herkenbosch loop je niet richting het voormalige bezoekerscentrum, maar net langs een akker af richting een zandweg. Daar kun je even verderop de route van ongeveer 12 km lang volgen.
Je loopt al snel door de Turfkoelen, een gebied waar vroeger turf gestoken is. In het gebied liggen twee vennen, waar veel grauwe ganzen zitten.
Na de Turfkoelen steek je een provinciale weg over en je loopt nu tot aan de Effelder Waldsee in de Meinweg.
Dat het herfst is kun je duidelijk zien aan de bladeren die verkleuren, de vallende bladeren en de vele paddenstoelen die je onderweg tegenkomt.
Ondanks dat het begin november is, kom je op een zonnige dag zoals deze ook nog vlinders en libellen tegen.
Na ongeveer 2 kilometer door de bossen gewandeld te hebben kom je bij de grensbeek “Rode Beek” of “Rothenbach” genaamd, een beek die bijna 14 kilometer de grens vormt tussen Nederland en Duitsland. De grens is hier dus ook erg grillig, in plaats van strakke rechte lijnen.
Doordat de Rode Beek de grens vormt, levert een bruggetje een hele mooie en speciale grensovergang op.
Na het oversteken van de Rode Beek, loop je verder op Duits grondgebied richting de Effelder Waldsee.
Je komt onderweg de Gitstappermolen tegen en omliggende boerderijen die met verkleurende bomen een heel mooi plaatje opleveren.
Uiteindelijk kom je uit bij de Effelder Waldsee, een groot meer. Je loopt over een soort dijkje met links van je de Effelder Waldsee en rechts se Rode Beek.
De Rode Beek mondt nu uit in de Roer en je vervolgt nu de Roer. De Roer is een rivier die ontspringt op het hoogste punt van België, ongeveer 690 meter boven NAP.
Met een beetje geluk kun je op een van de omgevallen bomen die in de Roer liggen een ijsvogel zien zitten.
In het gras dichtbij de Roer zag ik nog de schelp liggen van een zoetwatermossel. Een enorme schelp van 15 cm groot!
Je verlaat nu de Roer en vervolgt de Riemer, een beek die richting de Turfkoelen loopt.
De Riemer hadden ze beter Rode Beek kunnen noemen. Want de beek is echt helemaal rood gekleurd van het ijzer-oxide.
Uiteindelijk kun je dan weer via een korte omweg teruglopen naar de bushalte Meinweg.
Bij de Meinweg denk je aan bossen en heide, maar niet aan een route die veelal een beek en rivier volgt. Dat maakt het erg leuke en ook afwisselende route. Opvallend was het grote aantal Duitsers dat deze route liep en in verhouding vrij weinig Nederlanders.
