Op 8 april waren de koolmezen druk bezig om een nestje te maken in de nestkast. Het nestkastje was voorzien van een webcam met microfoon! Dus na snel wat apparatuur aangesloten te hebben kon iedereen live meekijken in het nestkastje.
Op 10 april waren er al 2 eitjes gelegd, de koolmees legt elke dag één ei. Dus het zou ruim een week duren voordat ze daadwerkelijk start met broeden.
Na ongeveer 6 dagen waren er maar liefst 8 eitjes gelegd. Dat is één ei meer dan landelijk gemiddeld.
Het vrouwtje bleef op de eitjes zitten, ook al kwamen er kauwtjes en eksters in de buurt van de nestkast!
Af en toe verliet ze kort het nest, maar het mannetje kwam vaak langs met voedsel voor het vrouwtje.
Op 29 april zijn de eerste 3 jongen uit het ei gekropen. De eierschaal wordt netjes door het vrouwtje opgegeten en poepjes van de jongen wordt meteen uit het nest verwijderd.
Na 2 dagen zijn alle 8 de eitjes uitgekomen. Twee dagen achterstand is erg veel als je bedenkt dat koolmezen maar ongeveer 3 weken nodig hebben voordat ze uitvliegen. Vrij snel heeft het mannetje of vrouwtje een dood jong uit het nest verwijderd.
Het aanbod rupsen was door het koude weer erg beperkt en dat was ook te merken aan hoe snel en vaak de koolmezen terugkwamen met voedsel voor de jongen.
Het ene moment was er nachtvorst en het andere moment smolten ze weg in de nestkast omdat het meer dan 25 graden was!
Vanaf 12 mei was het verschil qua leeftijd en ontwikkeling goed te zien. Het ene jong had net zijn eerste veren, terwijl een ander jong al klaar leek om uit te vliegen.
Het wegkapen van voedsel werd voor de oudere jongen ook steeds makkelijker vanwege hun omvang. Daardoor kregen de jongen die later uit het ei waren gekropen een steeds grotere achterstand en ook steeds minder kans om te overleven.
In een paar dagen tijd zijn er dan ook 3 jonge koolmezen overleden, waarbij ze niet meer uit het nest gehaald konden worden. De andere jongen gingen nu letterlijk over lijken.
Twee dagen voor ze daadwerkelijk zijn uitgevlogen is er nog een jong overleden.
Op een gegeven moment stoppen de ouders met voeren en proberen daarmee de jongen uit de nestkast te lokken. Er was één jong die iets te enthousiast werd en letterlijk de kast uitviel.
Een beetje hulpeloos liep het jong onder de nestkast rond.
Gelukkig ging het vliegen steeds beter na enkele uren!
De dag erop zijn de andere 2 jongen ook uitgevlogen, in totaal dus 3 jongen uitgevlogen van de 8 eitjes die gelegd en uitgekomen zijn.
Wat je dan aantreft lijkt meer op een nestkast die ‘overvallen’ is. Drie dode jonge koolmezen in een nestje wat altijd wonderbaarlijk netjes in elkaar gevlochten is.
Het is bizar om te bedenken dat maar 10% van de koolmezen het eerste jaar overleeft. Dus van de 3 uitgevlogen jonge koolmezen zal theoretisch gezien geen enkele het eerste jaar overleven.
Maar gelukkig blijft het gezin koolmees de eerste dagen in de buurt van de nestkast rondhangen. Zodoende kun je dan ook een glimp opvangen van de jonge koolmezen!
Bij het zien van dergelijk leed (leed in de optiek van de mens) wil je graag ingrijpen, wormen in de kast proppen of ander voedsel. Maar als je bedenkt dat ze daarmee misschien wel groot worden, maar zodra ze uitgevlogen zijn alsnog niets kunnen vinden dan besef je meteen dat het vrij zinloos is om bij te voeren en de natuur aan zijn lot over moet laten. Hoe moeilijk het soms ook kan zijn, zijn de jongen die nu uitgevlogen beter af op de natuurlijke manier dan ze ‘kunstmatig’ groot te brengen!
Mogelijk volgt er nog een tweede legsel dit jaar en anders afwachten tot volgend jaar of er weer koolmezen komen broeden!
