Eind oktober, begin november is de ideale tijd om een wandeling te maken aan de rand van de Hoge Venen. De bladeren van de beukenbomen zijn dan prachtig verkleurd en de temperatuur komt ‘s nachts al onder nul.
De eerste keer dat ik een wandeling in dit gebied heb gemaakt is alweer twee jaar geleden. Op 28 oktober 2015 heb ik een 18 kilometer lange wandeling gemaakt parallel aan de Statte, over de Hoge Venen en terug langs de Hoëgne.
Dit beviel zo goed dat ik vorig jaar op 11 november 2016 wederom een wandeling heb gemaakt, helaas was toen het merendeel van het blad al gevallen en zodoende besloot ik dit keer om een week eerder naar de Ardennen te rijden.
Onderweg stonden de beukenbomen er prachtig gekleurd bij, maar eenmaal bij de Statte waren de meeste bladeren al gevallen. Ondanks deze kleine teleurstelling, kwam ik tijdens deze wandeling een natuurverschijnsel tegen dat je niet zo snel ziet.
Download GPX track - Statte en Sawe
Het begin van deze 7 kilometer lange route is al erg fraai! Het kabbelende water, de stenen in het water, de steile wanden, kortom je waant je echt even op vakantie hier!
Het blijft een geweldige route; klauteren over stenen, boomwortels, gladde stenen bedekt met mos en over smalle bruggetjes.
Onderweg zie je enkele keren duidelijk hoe de aardlagen hier over elkaar heen liggen.
Doordat de zon de grond niet kan bereiken, blijft het vriezen (in dit geval tot 12 uur ‘s middags!). Kijk goed rond, want je kan dan ijshaar vinden. In takjes zitten schimmels en bij hun stofwisseling komt er onder andere water vrij. Het vrijkomende water wordt door de poriën van het hout naar buiten geperst. Doordat het water bevriest zodra het naar buiten wordt geperst, ontstaat er een dun ‘haartje’. Als dit proces zich kan blijven herhalen, wordt het ‘haartje’ steeds langer en ziet het er echt uit als haar, maar dan van ijs.
Het is een vrij zeldzaam verschijnsel, maar als de omstandigheden goed zijn, kom je het op diverse plekken tegen.
Denk je dat het mooie watervallen zijn bij de Statte, laat je dan even later langs de Sawe nogmaals verrassen, want daar kom je nog meer watervallen tegen!
Na ongeveer 2 kilometer bereik je een verharde weg. Deze weg loopt naar de Hoge Venen toe en geeft ook duidelijk aan hoe steil omhoog het hier loopt. Op ongeveer 4 kilometer afstand bevindt zich namelijk het hoogste punt van België met een hoogte van 674 meter!
Na ongeveer 1 kilometer sla je linksaf om de Sawe te volgen. Deze rivier blijf je ongeveer 2 kilometer volgen.
De Sawe is een stuk smaller dan de Statte, maar wel tastbaarder. Je loopt dichter bij de rivier en er zitten meer watervallen in deze rivier.
Langs de Sawe liggen plankenpaden, aangezien het hier echt nat is! Je komt allerlei soorten mos tegen, zelfs veenmos!
Na ongeveer een kilometer steek je de Sawe over om aan de andere zijde van de Sawe verder te lopen. Het bruggetje was nog bevroren!
Ook hier kom je weer allerlei fraaie watervallen tegen! Je komt ogen tekort om al het moois te kunnen zien!
Je moet een bruggetje oversteken dat behoorlijk scheef hangt en doorgezakt lijkt. Vasthouden aan de leuning is geen overbodige luxe, want de planken zijn spekglad hier!
Je loopt nu op een wat grotere afstand parallel aan de Sawe tot je bij een bankje uitkomt. Hier steek je de Sawe over. Dit is ook meteen een erg mooi stuk, want hier stonden de beukenbomen nog wel in blad.
Vanaf de Sawe loop je nu omhoog het bos in en onderweg kom je nog struikheide tegen! Maar kijk vooral ook achterom, want de combinatie naald- en loofbomen geeft een erg fraai plaatje!
Even later heb je een fraai uitzicht op Solwaster.
Je loopt nu weer omlaag richting de Statte en het begin van de route. De beukenbomen staan hier nog volop in het blad, waarschijnlijk zorgt het water voor extra koude lucht en dat versnelt het proces waarin de bladeren vallen.
Het blijft een schitterende route, waarbij je maar een enkele wandelaar tegenkomt! Half oktober is het tijdstip om deze route te lopen, dan staan de beukenbomen nog volop in blad en als de zon schijnt, zie je de verkleurende bladeren extra goed!
