De herfst is nu echt begonnen en de bladeren beginnen volop te vallen. Het ideale seizoen om een boswandeling te maken!
Vanaf een kleine parkeerplaats aan de Stevensbeekseweg in Overloon kun je een 7,5 kilometer lange wandeling maken door de Lactariabossen (soms ook Hondsberg genaamd).
Download GPX track - Lactariabossen Overloon
Je loopt meteen het bos in en de gekleurde bladeren van de Amerikaanse eiken vallen goed op. Maar als je goed kijkt kun je ook nog de bramenstruik zien bloeien!
De route volgt soms de mountainbike route en je loopt dan over smalle slingerende paden door het bos. Deze paden zijn eigenlijk veel leuker dan de brede zandpaden die vaak ‘gemaakt’ zijn voor wandelaars.
Het bos is op sommige plekken helemaal opengemaakt en er zijn loofbomen voor teruggezet. In het begin van de 19e eeuw zijn alle woeste gronden (heide en zandverstuiving) in het zuidoosten van Nederland omgevormd tot naaldbossen. Het naaldhout werd ingezet voor de mijnen in Zuid-Limburg. De naaldbossen die je overal nog tegenkomt zijn de overblijfselen van destijds. Maar naaldbomen gebruiken erg veel water uit de bodem, waardoor de grond erg verdroogd. Gelukkig worden deze naaldbossen steeds meer omgevormd naar ‘natuurlijke’ bossen met loofbomen.
Nu de herfst echt is begonnen, gaan steeds meer insecten op zoek naar een plek om te overwinteren. Tussen de bladeren kwam ik de berkenkielwants tegen en op een grove den zat een zevenstippelig lieveheersbeestje.
Na ruim 1 kilometer kom je bij de Lactariabeek uit. Van een beek is geen sprake op dit moment, want de beek staat helemaal droog!
Je komt maar weinig paddenstoelen tegen, maar net voor een ven (of misschien is het wel een vijver, want het komt niet voor op kaart van voor 1978) kom je de kastanjeboleet tegen. Deze paddenstoel is erg makkelijk te herkennen; druk namelijk aan de onderkant tegen de paddenstoel en je zult zien dat deze paddenstoel ‘blauwe’ plekken krijgt.
Je loopt een half rondje om het ven en je loopt vervolgens weer verder door het bos.
Aan de rand van het bos kun je goed zien hoeveel agrarische bedrijven hier gevestigd zijn. Naast deze bedrijven kom je gelukkig ook ‘natuur’ tegen zoals een buizerd.
Even later sla je rechtsaf om weer verder door het bos te lopen. Nu de bladeren zo fraai gekleurd zijn, heb je erg mooie doorkijkjes in de bossen.
Je loopt nu weer parallel aan de drooggevallen Lactariabeek en kijk ook regelmatig omhoog. In de grove dennen en douglassparren heb je grote kans om allerlei soorten meesjes te zien. Maar met een beetje geluk kun je ook het goudhaantje waarnemen.
De route loopt nu richting de Stevensbeekseweg en kijk ook goed naar de kleine grove dennen. Je komt hier de mijn van de larve van de gewone spinselbladwesp tegen.
Nadat je de Stevensbeekseweg bent overgestoken sla je rechtsaf en vervolgens sla je weer rechtsaf. Je blijft nu een fietspad volgen.
Als je goed kijkt, zul je nog wat struikheide tegenkomen. En met nog meer geluk kom je ook nog bloeiende struikheide tegen.
Op de kaart staat een ven of vijver ingetekend, maar jammer genoeg is dit ven niet toegankelijk. Het is namelijk afgezet met hekken.
Dus de route loopt nu verder via de mountainbikeroute. Je komt op een mooie open plek in het bos met nog meer heidestruiken.
Ook hier kom je maar weinig paddenstoelen tegen. Op een enkele plek staan ze er massaal paddenstoelen.
Voordat de route langs een akker loopt, hoorde ik de roep van de boomklever ‘twie twie twie..’.
Het was vandaag geen straf om langs een akker te lopen! De wolken waren erg fraai om te zien!
Je loopt vervolgens weer het bos in en meteen valt op dat de paden aan de linkerzijde van het wandelpad afgesloten zijn met rood witte linten en prikkeldraad. Daarnaast liggen er ook een hoop takken op de plekken waar de paden liggen.
Helaas is me niet duidelijk waarom de paden afgesloten zijn en heb de gemeente Boxmeer een bericht gestuurd voor meer informatie. De route zou eigenlijk via een van deze paden lopen, maar door de afsluiting is dat helaas niet mogelijk.
Edit 19-11-2018: Volgens de gemeente Boxmeer betreft het geen daadwerkelijke afsluiting. Het gebied achter prikkeldraad is particulier terrein wat wel toegankelijk is. Maar door prikkeldraad te gebruiken willen ze voorkomen dat er wildcrossers (illegale motorrijders) op hun gebied rondrijden. De paden zijn dus ondanks de prikkeldraad gewoon toegankelijk.
Op een eikenboom kwam ik een sluipwesp tegen. Deze wesp was druk bezig om alle bladeren af te zoeken op zoek naar een ‘slachtoffer’ om geparasiteerd te worden. De sluipwesp legt vaak eitjes in bijvoorbeeld een rups of larve waarbij de eitjes de gastheer zullen opeten.
Vervolgens loop je aan de rand van het bos richting de Stevensbeekseweg. Aan het zand is goed te merken hoe droog het eigenlijk is! Een beetje sloffen met je schoenen en je hebt een heuse stofwolk.
Op de eikenbomen kom je de resten tegen van de eikenprocessierupsen.
De route loopt weer even door het bos en op een open plek in het bos heb je kans om de bruinrode heidelibel te zien. Zodra de zon schijnt, kun je ze zien vliegen.
Naast libellen kom je hier ook kikkers tegen. Je ziet vaak eerst wat gras bewegen en als je goed kijkt zul je een kikker zien zitten die hoopt dat hij niet opgegeten wordt.
Tenslotte loop je weer naar kaal gemaakt stuk bos en via het zandpad en fietspad loop je vervolgens naar de parkeerplaats.
Het is erg jammer dat het zo droog is, want oktober is normaal de maand om paddenstoelen te zien. Daarnaast is het ook vreemd dat een aantal paden afgezet is zonder verdere informatie. Wordt vervolgd!
Los van bovenstaande zaken is het een leuke route als echte boswandeling. Je loopt over brede zandpaden en kleine slingerende paden door het bos. Een ven is altijd leuk om te zien en de fraaie wolkenluchten maken het helemaal niet erg om langs een akker te moeten wandelen.
