Tussen de dorpen Montfort, Sint-Odiliënberg en Posterholt liggen de natuurgebieden Het Sweeltje en Munningsbos (ook als Munningsbosch geschreven).
Het zijn voormalige stuifzandgebieden die beplant zijn met voornamelijk dennen. Er stromen ook enkele beken door de gebieden zoals de Vlootbeek, Tweede zijtak Vlootbeek en Onderste Leijgraaf. Vanaf een kleine parkeerplaats aan de Sweeltjesbosweg in Montfort start de ruim 12 kilometer lange wandeling.
Download GPX track - Het Sweeltje en Munningsbosch
Meteen vanaf de parkeerplaats loop je het gebied in en het gebied is meteen licht heuvelachtig.
Je maakt een soort van halve rond om een groot grasland midden in het bos. Daarbij heb je grote kans om hagedissen te zien. Wanneer ze in de zon liggen op te warmen zijn ze niet zo schuw als je ze rustig benadert.
Je steekt vervolgens de Sweeltjesbosweg over en links van het pad zie je de Vlootbeek stromen. Je komt hier van alles tegen zoals bloeiend speenkruid, smidse van een specht (de specht klemt een dennenappel tussen de schors van een boom en kan zo de zaadjes uit dennenappel pikken) maar ook een bruggetje over de Vlootbeek.
Nadat je het bruggetje bent overgestoken kom je op een ideale plek om vlinders en bijen te zien. Soorten zoals bont zandoogje en gewone wolzwever kom je hier tegen. De gewone wolzwever kan letterlijk stil hangen in de lucht en met z’n lange tong nectar uit de bloem drinken.
Je loopt nu verder langs de Vlootbeek richting de weg. De weg steek je over en je loopt verder door het bos.
Je blijft nu de beek volgen waarbij je niet dichtbij de beek loopt maar meer door het bos. Het voorjaar is echt losgebarsten in het bos, het wordt van bruin opeens steeds meer groen van alles nieuws bladeren!
Op zonnige plekjes in het bos kom je vlinders tegen zoals de gehakkelde aurelia maar ook bloeiend rankende helmbloem.
Op het pad was een mestkever druk bezig om van mest een balletje te maken. Het balletje wordt namelijk in een kuiltje gestopt samen met een eitje. Het larve zal uit het eitje komen en kan dan de mest opeten.
Je steekt de Vlootbeek over en vervolgens loop je oever de oever van de Vlootbeek verder. Aan de Vlootbeek ligt een beukenbos waar nu de beukennootjes volop aan het kiemen zijn. Bij een grote beukenboom stond een mini-beukenboom tussen de wortels. Het is bijzonder om te bedenken dat zo’n klein beukennootje kan uitgroeien tot zo’n grote en hoge beukenboom!
Wanneer je bij een zandpad uitkomt sla je rechtsaf en even later sla je linksaf en vervolgens weer linksaf. Je steekt de Vlootbeek over en in de verte kun je gebouwen en het kasteel zien liggen op Landgoed Aerwinkel.
Er liggen heel wat bodem om hier, alsof er een plaatselijke storm onlangs is langs geraasd.
Zelfs op het pad langs de Vlootbeek is het soms klauteren over de omgevallen bomen.
Naast speenkruid kom je hier ook het bloeiende bosviooltje tegen. Een klein viooltje dat goed opvalt vanwege de kleur.
Je verlaat de beek en loopt verder door het bos richting de Donckerstraat. Ter hoogte van de weg steek je de Vlootbeek weer over. Je loopt na de T-splitsing richting de beek en je blijft deze ruim anderhalve kilometer volgen.
Het laatste gedeelte van dit stuk wordt de beek een brede beek die door een nat grasland stroomt. Ideale plek om bloeiende pinksterbloemen te zien!
Op de zandpad steek je de beek over en je loopt aan de andere kant van de beek verder. Je slaat vervolgens linksaf om de Twee zijtak Vlootbeek te volgen tot aan de Sint Petrusstraat.
Ook hier kom je erg veel bloeiende pinksterbloemen tegen, jammer genoeg was de zon verdwenen achter de wolken. Anders heb je grote kans om hier oranjetipjes te zien vliegen!
In de verte zie je het gehucht Reutje liggen.
Op de verharde weg sla je linksaf en na ongeveer 150 meter sla je rechtsaf om het zandpad te volgen. Op de Roskam sla je rechtsaf en vervolgens weer linksaf.
Je blijft nu dit zandpad dat aan de rand van een akker ligt volgen. Op sommige plekken komen de varens nu erg fraai opzetten. Als een soort van danser die ineen gebogen zit ontplooit de varen zich.
De route gaat verder over een andere zandweg en aan het einde van de zandweg zie je in de verte de koeltorens van de Clauscentrale liggen (6 kilometer verderop).
Was het een redelijk vlakke route, is het laatste gedeelte van de route behoorlijk heuvelachtig met soms flinke klimmetjes.
Tenslotte loop je een stuk over hetzelfde pad als op de heenweg en vervolgens kom je bij de parkeerplaats uit.
Het was erg jammer dat de zon halverwege de route achter de wolken verdween, want er was toen ook een stuk minder te zien qua hommels, vlinders en andere insecten. Maar het is een mooie afwisselende route waarbij je heel lang langs een mooie beek wandelt!
