Een mooie korte route waarop veel te zien is kom je letterlijk tegen op de grens van Nederland en België. De wandeling over de Luyksgestelse Heide is 4 kilometer lang, maar doordat er zoveel te zien valt ben je al snel een aantal uren aan het wandelen.
Vorig jaar oktober was te zien hoe slecht de heide er aan toe was, gelukkig stond er nu heel wat heide in bloei. Maar er was ook goed te zien dat de heide flink geleden heeft van de droogte.
Download GPX track - Luyksgestelse Heide
Vanaf de parkeerplaats bij ‘Herberg in het Wilde Zwijn’ kun je de wandeling starten. Schrik niet van het grote aantal auto’s op de parkeerplaats, tijdens de wandeling kom je vrijwel geen wandelaars tegen!
Je loopt over de grens van Nederland en België richting een beekje. Al meteen kom je de eerste heidelibellen tegen.
Een bij een soort bruggetje ga je met de bocht mee naar rechts en je blijft dit pad volgen. Van de beek zie je niet veel door alle planten, maar gelukkig zorgt de beek wel voor wat verkoeling op een tropische dag. De bladeren waren ‘s ochtend nog helemaal vochtig van de dauw.
Onder de wortels van een omgevallen boom kom je de vangkuilen gemaakt door de larve van de mierenleeuw tegen.
Op de plekken waar je het beekje wel kunt zien, zijn ook meteen sporen zichtbaar van het wild. Het is erg duidelijk dat het wild op de open plekjes het beekje oversteekt.
Door het lokale klimaat vanwege de beek is het hier ook wat vochtiger en zodoende kom je hier ook allerlei paddenstoelen tegen. Soorten zoals parelamaniet en bovist. De uitwerpselen lijken er neergelegd te zijn door een marterachtige.
Loop zeker even een klein stukje door waar de route rechtsaf slaat. Je hebt nu een mooi zicht op de beek.
Het pad waar je nu loopt is erg fraai, er groeit wat struikheide, er zijn wat open plekjes en de zon schijnt er. Kortom ideaal om allerlei insecten te zien zoals de strontvlieg, houtpantserjuffer en grasmot.
Op het wandelpad kom je de vangkuil gemaakt door de larve van de mierenleeuw tegen. Kijk ook zeker even op de boomstronkjes die vol met bekermos staan of heidelucifer.
Ondanks de relatief ‘harde’ overgang van weiland naar natuur is dit een erg fraai pad waar dus veel te zien valt!
Naast heidelibellen, kom je hier ook levendbarende hagedissen tegen. Een hagedis mistte het topje van zijn of haar staart. Niet zo erg, want juist door het kunnen missen en weer aangroeien van de staart kunnen ze beter overleven wanneer ze gegrepen worden door roofdieren.
Je loopt nu onder de slagboom door bij de voormalige dodendraad en je loopt over een wandelpad parallel lopend aan de brede zandweg.
Hier is druk gewerkt afgelopen maanden om de heidesoorten weer terug te krijgen. Vandaar de hoge bergen vol plantmateriaal.
Kijk ook zeker op de takjes die uit de bergen steken, want de kans is groot dat er een heidelibel op zit.
Naast heidelibellen kom je hier ook de gewone oeverlibel tegen. Een stuk groter dan die ‘kleine’ heidelibellen.
Vervolgens sla je rechtsaf en je loopt nu door het bos over een heuvelig pad. Waarbij je grote kans hebt om onbewust door een spinnenweb heen te lopen.
Ook al is het zomer, je hebt grote kans om de bruine winterjuffer te zien. Deze juffer is makkelijk te herkennen vanwege het feit dat deze altijd de vleugels aan een zijde van het achterlijf houdt.
Des te dichter je bij het heideveld komt, des te meer struikheide en heidelibellen je ziet.
Op het heideveld is duidelijk wat de impact van de droogte is. Complete heidestruiken zijn helemaal afgestorven die vorig jaar nog roodbruin gekleurd waren.
Ondanks de droogte staat de heide die nog leeft volop in bloei en dat trekt allerlei insecten aan zoals de heidesabelsprinkhaan en kleine parelmoervlinder.
Vanaf het bankje aan de rand van het heideveld heb je een mooi uitzicht en het is een ideale plek om naar de stilte te kunnen luisteren.
Je verlaat het heideveld en loopt weer verder door het bos waarbij je kronkelend richting de grens loopt.
Op een tropische dag geuren de dennenbomen heerlijk! Daar kan geen aroma tegenop!
Ook hier kom je heidelibellen, pantserjuffers, paddenstoelen en nog veel meer tegen.
Uiteindelijk kom je weer op het brede zandpad uit en je loopt richting de parkeerplaats.
Een korte wandeling waarop erg veel te zien is en waar je vrijwel geen wandelaars tegenkomt!
