Ongeveer 3,5 jaar geleden liep ik al eens de route over de Landschotse Heide. Het was toen nog winter en er was naast een mooi landschap niet veel te zien.
Dit keer was er van alles te zien en de heide staat nog volop in bloei!
Download GPX track - Landschotse Heide (blauwe route)
Vanaf de parkeerplaats die direct aan het Wit Hollandven ligt kun je de blauwe route starten die ongeveer 6 kilometer lang is.
In de verte zie je de uitkijktoren liggen die je op het laatste gedeelte van de route kan beklimmen. Dat het droog is wordt hier al meteen duidelijk. Er is geen druppel water te bekennen in het Wit Hollandven.
De route loopt nu verder aan de rand van het ven door het bos waarbij je telkens tussen de bomen een glimp kunt opvangen van het droge ven.
Dat dode bomen zorgen voor nieuw leven wordt hier onderweg duidelijk. Op een grote boom kom je heksenboter tegen maar ook de boomwrat (beide zijn slijmzwammen).
Je hebt nu weer een mooi punt waar je over de open vlakte kan uitkijken. Hier ligt het Kromven. Ook in dit ven is geen druppel water te bekennen!
De route loopt weer door de overgang van open gebied naar bos en je komt nu struikheide en dopheide tegen. Dopheide bloeit voordat de struikheide in bloei staat. Maar dopheide als het blijft bloeien dan bloeit het langer dan struikheide!
Terwijl je over het gebied uitkijkt heb je grote kans om op de schrikdraad heidelibellen te zien zitten. Het is een ideale plek voor libellen om op te warmen en uit te kijken naar insecten die ze proberen te vangen.
De router verlaat even het open gebied en in het bos kom je volop adelaarsvarens tegen. Deze varens zijn ruim een meter hoog! Vanuit het bos zie je in de verte de heide weer tevoorschijn komen.
Na het passeren van het klaphekje heb je weer een prachtig uitzicht over de (bloeiende) heide!
De route volgt nu een breed zandpad waarbij je links en rechts van het brede zandpad bloeiende heide ziet staan. Maar vergeet ook niet goed rond en op de grond te kijken.
Zo liep er een rups van de meriansnborstel (nachtvlinder) over het pad.
[filmpje]
Dat de Landschotse Heide dichtbij het militaire vliegveld ligt werd meteen duidelijk nadat er drie militaire vliegtuigen over kwamen vliegen.
Terwijl je over het brede zandpad loopt kom je van alles tegen zoals de Franse veldwesp, hooibeestje en basterdzandloopkever.
Op de dode bomen zaten tientallen Franse veldwespen maar niet niet alleen maar vrouwtjes. Ook volop mannetjes Franse veldwespen die te herkennen zijn aan de groene ogen.
Naast de bloeiende heide kom je nu ook het bloeiende pijpenstrootje tegen. Het lijkt een saai grasplantje maar bekijk de bloemetjes maar eens van dichtbij dan zie je dat ze er erg fraai uitzien!
Waar de heide weer langzaam overgaat naar bos kwam ik parende zwarte wekkertjes tegen.
Je loopt nu verder over een breed zandpad door het bos waarbij je een groot aantal bont zandoogjes ziet vliegen. Het is een vlinder die je volop tegenkomt in wat open plekken in het bos.
Na het bos slingert het pad door een gebied met pijpenstrootje en in de bermen struik- en dopheide. Maar als je goed kijkt zie je ook zonnedauw staan. Het is een zogenaamd vleesetend plantje dat insecten vangt met een kleefstof en met behulp van sappen de insecten verteert om zo voedingsstoffen op te kunnen nemen.
Aan de rand van het wandelpad liggen de restanten van wat ooit een oefenterrein was van de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog. De verhogingen in het landschap moeten zogenaamde schijnboten.
De route loopt nu over een fietspad aan de rand van nieuwe natuur. Jammer genoeg zijn er op het moment weinig bloeiende planten te vinden, maar in het najaar en winter is het een ideale plek om putters waar te nemen. Putters komen massaal op de uitgebloeide distels af die dan vol zitten met zaadjes. Putters worden daarom ook wel distelvinken genoemd.
Gelukkig kom je toch nog bloeiende planten tegen zoals duizendblad, boerenwormkruid en hertshooi. Deze kleine vuurvlinder wist deze bloeiende planten wel te vinden!
Ter hoogte van het Berkven werd ook duidelijk dat dit ven geheel droog staat.
Na het korte stuk door het bos kom je weer bij het Wit Hollandven uit met de uitkijktoren die normaal prachtig uitzicht geeft op de tientallen vogels op en bij de vennen.
Maar door de droogte is er voor vogels vrijwel niets te vinden. Na de uitkijktoren loop je aan de rand van het Wit Hollandven richting de parkeerplaats.
Ondanks de droge vennen is het een erg mooie gevarieerde wandeling waarbij je veel vergezichten over de heide en (droge) vennen hebt.
