De Oirschotse Heide bestaat heide, vennen, bossen en is een groot militair oefenterrein. Zolang de de oefeningen niet verstoort mag je hier gewoon wandelen en genieten van al het moois dat er te zien is! Onderdeel van de Oirschotse Heide is de Aarlesche Heide (het wordt ook wel Oirschotse Heide Vak A genoemd).
Download GPX track - Aarlesche Heide
Vanaf de parkeerplaats bij de hondenvereniging loop je zo het gebied in, meteen zie je de zandverstuiving liggen en als de wind goed staat hoor je vrijwel niets van de aangrenzende snelweg A58 (als de wind dus niet uit het zuidwesten – zuiden komt).
Via smalle paden loop je om de zandverstuiving heen, waarbij je volop heidestruiken en zomereiken ziet staan. Met een beetje geluk kom je hier de eikenpage of de eikelboorder tegen!
Kleine eikelboorder op een eikel
Eikenpage
Je loopt verder over een breed pad, de sporen van wildcrossers zijn hier vaak duidelijk te zien.
Sla vervolgens linksaf om over een smal pad verder te lopen en na ongeveer 50 meter sla je rechtsaf, het is een erg smal pad, dus je kan er zo aan voorbij lopen. Je loopt nu letterlijk tussen de struikheide en dopheide door.
’s Zomers kom je hier tientallen heideblauwtjes tegen, maar ook sprinkhanen en je hoort en ziet hier de boompieper vliegen. Dit smalle pad is ook erg geliefd bij groene zandloopkevers. Ze blijven zitten tot je er bijna op gaat staan, ze vliegen vervolgens op en landen weer enkele meters voor je.
Parende groene zandloopkevers
Parende (copula) heideblauwtjes
Je verlaat dit smalle pad en loopt door over een breder pad. Het lijkt alsof je een crossterrein moet oversteken, de grote bocht vol met sporen van crossmotors. Na deze oversteek heb je een fraai uitzicht op de heide, solitaire berkenbomen en de bomenrij die parallel aan het Wilhelminakanaal staat.
In de verte zie je een solitaire Amerikaanse eik staan. Nadat je de Amerikaanse eik bent gepasseerd sla je linksaf en je loopt 30 meter verder om vervolgens rechtsaf te slaan.
Dit smalle pad loopt aan de rand van bomen en de heide richting het westen van de Aarlesche Heide. De overgang is hier duidelijk te zien in het landschap; het oostelijk deel is vrij open, het westelijk deel is heide met meer bomen verspreid door het gebied. De paden slingeren ook meer door het gebied.
Je passeert nu een bos met berkenbomen met daar tussen struikheide. Een ideale plek voor levendbarende hagedissen, maar ook de groene specht is hier vaak te vinden. De groene specht eet namelijk mieren en aan mierennesten is hier geen gebrek!
Het pad loopt richting het kanaal, maar je slaat hier linksaf om op de Aarlesche Heide te blijven. Je slaat vervolgens rechtsaf om door het bos te lopen. In dit bos kom je eksters, grote bonte specht, bont dikkopje en de rode eekhoorn tegen. Aan het einde van het pad liggen heel veel sporen van de eekhoorn op het pad.
Na het bos sla je linksaf en vervolgens weer linksaf en even later sla je rechtsaf om weer over de heide te lopen. Het is hier allemaal wat kleinschaliger, kleine stukjes heide, pijpenstrootje en wat bomen bij elkaar. Hier kom je ook allerlei mierennesten tegen zoals het mierennest van de zwartrugbosmier, maar ook klokjesgentianen en dopheide.
Nest zwartrugbosmier
Je slaat vervolgens weer rechtsaf om over een smal pad tussen de struikheide te lopen, dit pad loopt richting de parkeerplaats aan de A58. Een erg fraai pad, vol sprinkhanen en spinnen. Aan het begin van de zomer kom je hier allemaal vervellingshuidjes van sprinkhanen tegen.
Vervellingshuidje sprinkhaan
Aan het einde van het pad sla je linksaf en je loopt over een hobbelig pad richting het oosten van de Aarlesche Heide. Op de kruising sla je linksaf en daarna rechtsaf.
Het pad is nu weer een breed zandpad geworden, met erg fraaie hellingen op het zuiden gelegen. Ideaal voor allerlei insecten zoals heidekakkerlak, maar ook buntgras groeit hier volop.
Heide kakkerlak
Close-up buntgras
Je kan nu honderden meters ver weg kijken, in de verte het kanaal, snelweg en het terrein van Philips. Je passeert nu een ven (of iets wat op een ven lijkt), kijk de bodem van het ven maar eens van dichtbij. Het staat vol met kleine zonnedauw, een vleesetend plantje.
Bij de grote eik sla je rechtsaf om een smaller pad in te slaan. Je loopt nu door het ‘natte’ gedeelte van de Aarlesche Heide. Hier groeit de klokjesgentiaan, dopheide en struikheide. Je hoeft niet bang te zijn voor natte voeten, want het is relatief natter dan op de andere plekken op de heide.
Je komt hier in de zomer tientallen. of beter gezegd honderden klokjesgentianen tegen!
Na het ‘natte’ gedeelte van de heide loop je weer over een breed zandpad richting een bos aan de rand van het Philips terrein. Hier passeer je een ven, het is het enige ven wat niet droogvalt (al scheelt dat niet veel in perioden dat er vrijwel geen neerslag is).
In het ven kom je allerlei sieralgen tegen (microscopisch klein) met erg fraaie vormen.
Micrasterias thomasiana var. notata
Closterium spec.
Je volgt het pad met de bocht mee naar links en in de verte zie je de zandverstuiving weer liggen. Aan de rechterkant bij de parkeerplaats op het Philips terrein zie je de resten van een grafheuvel liggen. Aan de linkerzijde van het pad kom je een mooi stuk tegen vol korstmossen, zoals gevorkt heidestaartje en rood bekermos. Maar ook valse salie en duizendguldenkruid.
Na ruim 4 kilometer gewandeld te hebben, met stuifzand, struikheide, dopheide, eiken, berken, dennen, klokjesgentianen en heel veel insecten, kom je weer uit bij de parkeerplaats.
Zo blijken militaire oefenterreinen stiekem hele mooie gebieden te zijn waar je van alles kan zien en horen!
